Pierwsza wojna światowa. Trwa bitwa o Łódź. Do dworku, którego właścicielką jest Emilia Ragniewicz, trafiają po nieudanym ataku niemieccy oficerowie - Hauptmann Witold Sydow i Leutnant Wilhelm Lange. Schronienie znajdują tu również uciekinierzy z Kalisza, doktor Nawrocki i nastoletni Maksymilian. Ranny Sydow pod opieką doktora zaczyna odzyskiwać siły, jednak skrywane przez mieszkających w dworku tajemnice powoli wychodzą na jaw i stają się zarzewiem konfliktu. Do majątku przyjeżdża także oddział Rosjan z pułkownikiem Baskakowem na czele. Witold podejmuje z rosyjskim oficerem niebezpieczną grę, w której stawką jest życie mieszkańców majątku.

Wspomnienia autorki bestsellerowej „Sztuki kochania”. Michalina Wisłocka - jak na rewolucjonistkę przystało - niezwykle otwarcie opisywała siebie. W wydanych na kilka lat przed śmiercią wspomnieniach zabiera nas w podróż do miejsc, które ją wychowały i ukształtowały. W pełnej ciepła i humoru opowieści pokazuje ludzi, zdarzenia i drogę życiową, bez której nie byłoby doktor Michaliny Wisłockiej i bestsellerowej „Sztuki kochania”. Kanwą wspomnień są dzienniki, które po latach zaskakują literacką wyobraźnią oraz trafnością obserwacji. Można powiedzieć, że prawie od urodzenia byłam lekarzem. Wszystkim swoim lalkom i misiom - a było ich trzynaście - urządzałam szpital, bo bez przerwy chorowały, każde na inną chorobę. Do leczenia tej całej hałastry miałam walizeczkę, a w niej narzędzia: nożyczki, strzykawki z igłami oraz słuchawki, nici do szycia, a nawet wyszachrowane gdzieś u szewca krzywe igły, którymi zszywało się rany. (…) W ten sposób odbyło się moje elementarne przeszkolenie medyczne.

Komisarz Lena Rudnicka powraca do Łodzi! Naczelnik wydziału Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi prosi komisarz Rudnicką o pomoc. W mieście doszło do tajemniczych zaginięć dzieci. Mieszkańcy są przerażeni, gdyż do tej pory nie udało się ich odnaleźć. Policjanci są bezradni, a opinia publiczna staje się coraz bardziej krytyczna. Dotychczasowe śledztwo policji nie przyniosło żadnych rezultatów, a porywacz nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Wiktor, Amelia, Paweł i Tosia zniknęli bez śladu. Gdzie są? Kto ich porwał? Czy nadal żyją? Aby odpowiedzieć na te pytania policjanci z łódzkiej komendy zmuszeni będą odkryć wszystkie sekrety rodzin zaginionych dzieci. Co je łączy? I dlaczego porywacz uprowadził akurat tę czwórkę? Śledztwo ujawni wiele tajemnic, o których rodziny porwanych dzieci wolałyby nie mówić…

Max Langer, bogaty szwajcarski profesor polskiego pochodzenia, przyjeżdża do Polski, by odkryć, jaką tajemnicę kryje przeszłość jego ukochanej żony Christine. Wie, że sprawa łączy się z pewnym domem pod Łodzią, w którym w 1946 roku doszło do zbrodni. Chcąc poznać sekret Christine, Max nawiązuje współpracę z młodą pracownicą uniwersytetu, Dorotą Wiśniewską, której zleca napisanie książki o podłódzkich willach. W toku prac nad tekstem Dorota śledzi losy ludzi mieszkających w Łodzi w latach 1945-1946. Z powodu zniszczeń Warszawy, to Łódź została nieformalną "czwartą stolicą". Tam tworzono struktury nowego państwa, powstawały pierwsze urzędy. W tajemniczym domu pod lasem mieszkała gorliwa pracownica wydziału propagandy, Michalina Starska, ze swoim kochankiem, majorem Wojska Ludowego, Antonim Gołąbkiem. Oboje mieli wiele do ukrycia i oboje wiedzieli, że mogą za swoją działalność zostać surowo ukarani. Jednak postanowili żyć normalnie, tworząc w domu pod Łodzią coś w rodzaju patchworkowej rodziny. Zmęczeni wojną, liczyli na to, że odbudują spokój i znajdą szczęście. Chcieli żyć tu i teraz, zanim dosięgnie ich piekło. Jaką cenę przyjdzie zapłacić za dwa piękne miesiące wakacji we wspólnym domu? [nota wydawcy].

Po raz pierwszy w Polsce pełne wydanie ocalałego Dziennika Dawida Sierakowiaka. Po wyzwoleniu łódzkiego getta znaleziono stertę zapisanych zeszytów. Ktoś nimi palił pod kuchnią. W tej stercie leżało między innymi pięć brulionów z zapiskami na temat życia w niewoli: skrupulatny rejestr zdarzeń spisywanych codziennie przez nastoletniego autora, Dawida Sierakowiaka, osieroconego w wyniku wojny i samemu ledwie trzymającego się życia. To niezwykły dokument: opowiada o Łodzi pod nazistowską okupacją, o rządach Chaima Rumkowskiego, kontrowersyjnego Przełożonego Starszeństwa Żydów, o wywózce mieszkańców getta do Auschwitz czy Chełmna, o szukaniu pracy, zdobywaniu jedzenia, patrzeniu na śmierć sąsiadów oraz bliskich oraz o powolnym traceniu sił, ale przede wszystkim o walce o przetrwanie młodego, niezwykle zdolnego człowieka. Lektura dla wszystkich miłośników Dziennika Anne Frank.

Ksawery, młody dziennikarz, zamieszcza w gazecie felietony, które często mają wydźwięk antykobiecy. Wychowany przez apodyktyczną matkę, skrzywdzony przez byłą partnerkę, całą niechęć do płci pięknej przelewa w swoje teksty. Kalinę, dziennikarkę feministycznej gazety, coraz bardziej irytują te wypowiedzi. Postanawia na łamach odpowiedzieć Ksaweremu. I tak zaczyna się ich dyskusja. Ksawery, zupełnie wbrew sobie, jest coraz bardziej zafascynowany charyzmatyczną dziennikarką, która ani myśli patrzeć na niego łaskawiej. Czy pomimo przeciwieństw odważy się zbliżyć do Kaliny, i czy ona, kobieta niezależna, mająca swoje zdanie i broniąca praw kobiet, pokusi się o relację inną niż zawodowa z kimś tak różnym od siebie?

Publikacja jest pokłosiem konferencji zorganizowanej w czerwcu 2007 r. przez Biuro Edukacji Publicznej Oddziału IPN w Łodzi oraz Archiwum Archidiecezjalne w Łodzi. Na publikację składają artykuły, będące pełnymi wersjami referatów wygłoszonych podczas sesji. Uzupełnieniem jest aneks źródłowy zawierający niepublikowane dotąd dokumenty SB zachowane w archiwum IPN; materiały pochodzące z Archiwum Archidiecezjalnego, oraz fragmenty "Raportu o Łodzi", który powstał na okoliczność wizyty Ojca Świętego w Łodzi. Tom zamyka ilustrujący wizytę papieską obszerny aneks fotograficzny.

Zagadka rodowodu Łodzi i jej najdawniejszych lat, gdy była nieznaczną wsią pośród puszczy, nie daje spokoju ludziom obdarzonym wyobraźnią. Literaci wkraczają na miejsce, którego historycy z braku źródeł, nie są w stanie w pełni zagospodarować. Baśnie i legendy zawarte w niniejszym zbiorku obejmują czasy od nadania Łodzi praw miejskich do XIX wieku.

Adresatami tomu są przede wszystkim zawodowi historycy. Zapewne sięgną jednak do niego także uczestnicy i świadkowie łódzkiego Marca ĺ68, jak również zainteresowani dziejami ojczystymi przedstawiciele różnych generacji Polaków. Ci ostatni podczas lektury zebranych w nim dokumentów powinni stale pamiętać, że ukazują one ówczesne realia z perspektywy äwłaścicieli Polski Ludowejö: partyjnych aparatczyków i funkcjonariuszy äbezpiekiö. Wbrew obiegowym opiniom nie byli oni wcale depozytariuszami äobiektywnej prawdyö o całokształcie życia społecznego pomiędzy Odrą a Bugiem. Wiedzieli ľ siłą rzeczy ľ wiele, lecz nader często ideologiczna katarakta nie pozwalała im dostrzec zjawisk oczywistych dla uczestników studenckiej rewolty. Wierność zasadom etycznym, cechująca wewnętrznie wolnych ludzi nauki nie przystawała do ich wizji świata zbudowanej podczas szkoleń prowadzonych w ramach Wieczorowego Uniwersytetu Marksistowsko-Leninowskiego czy też w resortowych szkołach oficerskich w Szczytnie lub Legionowie. Znakomicie natomiast pasowały do niej teorie o äżydowskim spiskuö, äknowaniach odwetowców, syjonistów i rewizjonistówö oraz äimperialistycznym zagrożeniuö inspirujące wszczynanie rasistowskich badań genealogicznych, poszukiwania nie tyle ideowych, co personalnych związków pomiędzy przedstawicielami środowisk akademickich w Łodzi i Warszawie. Możliwy do zrekonstruowania w oparciu o zebrane w tomie archiwalia obraz łódzkiego Marca ĺ68 będzie w decydującej mierze projekcją wrażeń i wyobrażeń funkcjonariuszy PZPR i SB. Zawarty w odezwach, listach protestacyjnych, wierszach i oświadczeniach głos ich ofiar lub oponentów zapewne nie zdoła go zrównoważyć.

Ze wstępu: "To nie jest praca historyczna. To nie wywiad-rzeka ani też zwarta narracja, dzień po dniu opisująca wydarzenia sprzed 20 lat. (...) My odwołujemy się do własnych emocji, własnych wspomnień i własnych ówczesnych ocen, wiedząc i wierząc, że był to główny nurt i przeważające doświadczenie "Solidarności" w całej Polsce."

Wstrząsająca historia oparta na autentycznych ludzkich losach. Początek II wojny światowej. Łódź. Młoda nauczycielka Laura, z miłości do męża pochodzenia żydowskiego, podejmuje drastyczną decyzję i dobrowolnie zamieszkuje z jego rodziną w łódzkim getcie. Mimo wielu obaw nie jest do końca świadoma, co to oznacza. Wie jedno: nie potrafi żyć bez swojego ukochanego. W getcie szybko doświadcza skrajnej biedy. Poznaje doświadczenie śmierci. Stłoczeni na niewielkim kawałku ziemi Żydzi umierają na jej oczach każdego dnia, a ona nie może temu zaradzić. Wycieńczająca, wielogodzinna praca i głód stają się jej codziennością, w której za wszelką cenę stara się przetrwać, a przy tym zachęcać dzieci do nauki, zachowując pozory normalności. To misja, którą pragnie realizować bez względu na okoliczności. Na początku uczy w szkole, a po jej zamknięciu organizuje lekcje w domu. Niestety Żydów, których stać jeszcze na taki przywilej, jak kształcenie dzieci jest coraz mniej. Z czasem pieniądze potrzebne są przede wszystkim na… utrzymanie się przy życiu. Laura jest gotowa na wszystko, by ocalić rodzinę męża, i nawet w najtrudniejszych chwilach, gdy ukochany trafia do więzienia, nie traci nadziei, że uda im się uniknąć najgorszego.[lubimyczytac.pl].

Czytelnik tej książki musi pamiętać, że nie jest ona naukową monografią (...). Składające się na nią relacje niepodobna też uznać za całkowicie bezstronną analizę postaw dominujących w łódzkiej opozycji przed Sierpniem '80. Są one bowiem projekcją obrazu środowisk dysydenckich "miasta fabryk i kominów" zapisanego w pamięci ich uczestników, Obrazu selektywnego i subiektywnego, niewolnego od urazów i sentymentów. Czas zatarł w nim (albo wyostrzył) nie jeden szczegół, inaczej rozłożył akcenty, pomieszał konteksty, a nawet dopisał pointy. Nie umniejsza to jednak wartości prezentowanych tekstów. Osobista, czasami wręcz intymna, opowieść o przeszłości rządzi się bowiem innymi prawami niż wykład akademicki.