Oto portrety niezwykłych kobiet, które wymknęły się swojej epoce. Izabela Horodecka była najskuteczniejszą wywiadowczynią kontrwywiadu AK; przygotowała likwidację 23 zdrajców i szmalcowników. Niuta Tajtelbaum jako 25-latka zorganizowała w warszawskim getcie kobiecy pluton bojowy; miała reputację bezwzględnej maszyny do zabijania. Wanda Gertz podczas I wojny światowej walczyła w męskim mundurze, ale w czasie II już nie ukrywała swojej płci; szkoliła dziewczyny w wojskowym rzemiośle. Anna Szarzyńska-Rewska przygotowała słynny zamach na Kutscherę. Historia skazała ją na zapomnienie.

Państwo Islamskie od ponad dekady sieje terror i zniszczenie na terytoriach Iraku i Syrii. Za jego powstaniem stał jeden człowiek. Kim tak naprawdę był Abu Musab Az-Zarkawi? I co istotniejsze : czy można było go powstrzymać, zanim zyskał tak silną pozycję? Autor odsłania kulisy ewolucji jego bojówek - od pierwszych zamachów terrorystycznych na terenie Jordanii aż po utworzenie na terytorium Iraku zalążków dzisiejszego ISIS.

Szokująca opowieść o codzienności polskiej policji. Jeden z najsłynniejszych gliniarzy po wielu latach w końcu przerywa milczenie! Jak naprawdę wygląda praca w polskiej policji? Spektakularne porwanie samolotu na Tempelhoff. Walka z brutalnymi porywaczami. Pertraktacje z terrorystami. Prostytutki współpracujące z mundurowymi. Ale i rzeczywistość, gdzie absurd goni absurd. A papierkowa robota zdaje się nie mieć końca. W tej pracy liczy się tylko jedno - sukces, czyli znalezienie sprawcy. Ale jak przekonuje Jerzy Dziewulski - czasami trzeba poruszać się na krawędzi prawa i mieć świadomość, że praca w policji to droga donikąd. Nieocenzurowana opowieść, po której już nigdy tak samo nie spojrzysz na policjanta… Dawno temu zdecydowałem, że ta książka nigdy się nie ukaże. Nie będzie opowieści o milicji, policji, o mnie. Zdanie jednak zmieniłem. Efekt? W rękach trzymacie książkę o najbardziej gównianym zawodzie, który można scharakteryzować jako drogę donikąd. Są bowiem w policji trzy grupy gliniarzy: posłuszni, skuteczni i do wyrzucenia. Przetrwać potrafią jedynie posłuszni. […] Dlatego zanim podejmiesz decyzję o tym, czy chcesz zostać policjantem, zapamiętaj: Twoje życie sprowadzi się do zasady „Nie wierz w nic i wystrzegaj się wszystkiego”. Ale czy tak można żyć? Jerzy Dziewulski [www.azymut.pl]

Kurz dominuje nad Kabulem, nad stertami plastikowych śmieci, nad opium i haszyszem. Nad bogami wojny i nad biedotą. Góruje nad Panem Prezydentem Karzajem, jego dworem i dzielnymi amerykańskimi żołnierzami i międzynarodową koalicją NATO ISAF. Kurz, który uzależnił tysiące ćpunów wojennych. Nikomu nie jest darowane. Nigdy jeszcze w historii tego kraju nikt tak dokładnie nie wymieszał kurzu, jak to zrobiły amerykańskie śmigłowce bojowe.

Trwający od 1979 roku konflikt zbrojny w Afganistanie od samego początku stanowił wyzwanie. Interwencja w Afganistanie, prowadzona w ramach globalnej wojny z terroryzmem, nie doprowadziła do osiągnięcia większości z zakładanych celów. Po trzynastu latach walk z talibami sukcesy militarne zostały osiągnięte tylko częściowo i w stopniu nieproporcjonalnym do zaangażowanych sił i poniesionego wysiłku. Masowe bombardowania z powietrza, prowadzone przez lotnictwo amerykańskie i brytyjskie, oraz realizowana konsekwentnie amerykańska strategia prowadzenia nocnych rajdów przyniosły znaczne straty wśród ludności cywilnej, co wywołało gwałtowną krytykę ze strony opinii publicznej. Jednocześnie wpłynęło to na ukształtowanie wśród ludności Afganistanu stereotypu „niedobrego żołnierza kultury zachodniej”.

Od serii brutalnych morderstw pod Warszawą minęły cztery lata. Sprawcę ujęto, skazano, a potem osadzono w więzieniu. Dowody wskazujące na dawną legendę „Solidarności” były nie do podważenia. Mimo to pewnego dnia mecenas Joanna Chyłka otrzymuje list od żony skazańca, w którym kobieta twierdzi, że odkryła nowe dowody na niewinność męża. Prawniczka przypuszcza, że to jedna z wielu spraw, którym nie warto poświęcać uwagi… Przynajmniej do czasu, aż kobieta ginie, a materiał DNA jednej z ofiar zabójcy zostaje odnaleziony w innym miejscu przestępstwa. W dodatku wszystko wydaje się w jakiś sposób związane z Kordianem Oryńskim...

Troje dziennikarzy bada sprawę Egipcjan deportowanych ze Szwecji po zamachach 11 września. Trafiają na ślad tajemniczego samolotu, który ilekroć się pojawia na radarach, ktoś znika… Ślady prowadzą do świata tajnych agentów CIA, włoskich prokuratorów i floty powietrznej, transportującej bardzo szczególny ładunek.

W prestiżowym warszawskim liceum dochodzi do krwawego ataku terrorystycznego. Zamaskowani sprawcy detonują ładunki wybuchowe i strzelają na oślep do przerażonych uczniów i pracowników. Jednym z zamachowców jest Błażej Dragiel, który popełnia samobójstwo na oczach swojej najlepszej przyjaciółki, Kai Almond. Nikt nie rozumie, dlaczego syn znanego biznesmena i filantropa posunął się do takiego okrucieństwa.

Starałam się przekazać tę historię możliwie najdokładniej, opierając się na wspomnieniach osób, z którymi rozmawiałam i pamiętając, że ludzie różnie przeżywają i zapamiętują te same wydarzenia. Chciałam także - na tyle, na ile to było możliwe - weryfikować informacje i doświadczenia z innymi osobami, które mogły się na ich temat wypowiedzieć. Wiadomym jest, że duńskie władze w sprawach porwań zachowują absolutne milczenie. Podczas pracy nad książką przekonałam się jednak jak dalece sięga dyskrecja władz i rozmaitych urzędów, od których nie sposób było uzyskać potwierdzenia bądź zaprzeczenia faktów przedstawianych przez stronę drugą. Władzom zależało, aby o porwaniu Daniela Rye do wiadomości publicznej przedostało się możliwie jak najmniej informacji. Uzasadniano to obawami, że zbyt szczegółowe przedstawianie jego sprawy może uniemożliwić rozwiązywanie podobnych spraw w przyszłości. Innym argumentem była chęć ukrycia przed porywaczami stanowiska Danii wobec porwań. Porywaczom należało powiedzieć jedynie, że państwo duńskie nie wypłaca okupów w nadziei, że to zapobiegnie porwaniom obywateli Danii w przyszłości. Negocjacje prowadzą zatem prywatne firmy zajmujące się bezpieczeństwem opłacane przez rodziny zakładników. Jednocześnie faktem jest, że organizacje typu Państwo Islamskie nie porywają zakładników wyłącznie dla korzyści finansowych, ale często ich główną motywacją są względy ideologiczne i polityczne. Zwłaszcza po tym, jak Dania wstąpiła do międzynarodowej koalicji przeciwko PI w Iraku, bezpieczeństwo obywateli duńskich w wielu krajach regionu znacznie się pogorszyło, bez względu na nieprzejednane stanowisko duńskich władz wobec porwań. Ostatecznie wykupienie Daniela kosztowało tylko nieznacznie mniej niż niektórych jego współwięźniów, których uwolnienie negocjowały rządy ich krajów i za których władze wpłaciły okup. Francja przykładowo zapłaciła dwa i pół miliona euro za każdego ze swoich zakładników - kwotę odpowiadającą osiemnastu milionom siedmiuset tysiącom koron duńskich.

Pisarz É najinteligentniejszy współczesny twórca thrillerów; swoisty mix geniuszu Ludluma, erudycji Eco i talentu Cobena? Jego książki plasują się w czołówce bestsellerów; äZwodniczy punktö także, i to jest najdziwniejsze. Dan Brown rozszyfrowany! Tym razem Brown zaprasza do przeżycia mrożącej krew w żyłach przygody. Otwiera bramy wyobraźni i kusi by wraz z Rachel Sexton, agentką NRO i Michaelem Tollandem, naukowcem udać się na lodowiec i zweryfikować niezwykłe odkrycie. Znalezisku trudno odmówić autentyczności. Dowody są jednoznaczne i pewne. Czy to znaczy, że nauki nie można oszukać? Autor ma dar urzekania czytelnika i potrafi zainteresować. Jednak przede wszystkim zadziwia. Na kartach äZwodniczego...ö krzywa zaskoczenia radykalnie maleje w toku lektury. Fabuła staje się łatwa do przewidzenia i rozszyfrowania. Brown odkładając w czasie najważniejszy moment (ten, na który wszyscy czekają) wciąga odbiorcę w kolejne rozdziały tłumiąc rozczarowanie determinacją zabarwioną ciekawością, która zaspokaja się prostą dedukcją. Na dodatek słuszną. Przyczyna być może leży w zbytnim nastawieniu pisarza na potencjalny realizm i logikę. Efekt powstał zupełnie odwrotny. Bajka kryminalna stała się prawdziwą historią; ambiwalentnie nie przełożyło się to na wzrost atrakcyjności fabuły. Precz z codziennością! Nie zmienia to faktu, że trudno oderwać się od lektury (od poszukiwania ätego czegośö, co zapierało dech w äKodzie Leonarda da Vinciö (sic!)), lecz nie jest to zasługa fabuły powieści ale dobrze funkcjonującego mechanizmu literackiego. Krótkie rozdziały, częste zdania eliptyczne naładowane emocjami odwracając uwagę czytelnika od specyfiki samych wydarzeń i ich weryfikowania. Brown wykorzystuje sztuczną dynamikę fabuły, którą zapewniają lapidarne wypowiedzi, bombardowania ciekawostkami naukowymi i sinusoidalna zmiana tempa akcji. Ręce same składają się do oklasków. Szkoda tylko, że to właśnie tego typu, mówiąc bez ogródek socjotechniczne metody pomagają zdobyć miejsce na liście bestsellerów. äZwodniczy punktö uwypukla zjawisko brutalnej walki politycznej, rozkręconej spirali nieczystych zagrań podczas kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych. Liczy się wszakże wynik wyborczy. Wynik ten jest nie tylko istotny dla bohaterów, ale jak przekonuje ukryty narrator także dla całej ludzkości. Postacie są dynamiczne. Naprawdę nie łatwo stworzyć różnorodne osobowości, modele psychologicznych zachowań, nałogów i przyzwyczajeń. Brownowi się to udało. Każdy bohater otrzymuje swoją etykietkę i doskonale spełnia przypisaną mu rolę. Autor już nie kreuje wydarzeń i postaci É to one konstruują fabułę powieści. Czyżby kolejna literacka sztuczka? äTo nie żadna rewolucja!ö É ciśnie się na usta. I tak jest w istocie. Opisy naukowe uprawomacniają logiczną dedukcję, są częścią składową wielkiej intrygi. Czegóż można oczekiwać więcej po książce, która została napisana wcześniej od äKodu Leonarda da Vinciö, lecz wydana później. Kolejny zabieg, tym razem marketingowców z wydawnictw äAlbatrosö i äSonia Dragaö? Czy wydanie tej powieści przed äKodem...ö spowodowałoby kompletny brak zainteresowania twórczością Dana Browna i klęskę na rynku? Trudno powiedzieć. Ale jestem przekonany, że żadna następna książka tego autora nie będzie opatrzona informacją äautor Zwodniczego punktuö. Sukces wydawniczy äZwodniczego punktuö jest i będzie zasługą äKodu Leonarda da Vinciö, który niczym lokomotywa wyborcza ciągnie w górę nawet największy kicz. O wartości samej powieści czytelnik przekona się po lekturze. Oby nie czuł się zwiedziony.