Druga część książki, na podstawie której powstał hitowy serial „Wspaniałe stulecie: Sułtanka Kösem”. Przepowiednia, którą Anastazja usłyszała przed laty, właśnie się wypełniła. Zwykła nałożnica z haremu został żoną potężnego sułtana Ahmeda I. Szczęście młodej królowej nie trwa jednak długo. Rodzi sułtanowi kolejne dzieci, córki, a on czeka na syna, następcę tronu. Imperium osmańskie chyli się ku upadkowi, krajem wstrząsają kolejne bunty janczarów, a sułtański dwór pełen jest wrogów, którzy knują przeciwko niej. To, co wydawało się spełnieniem marzeń, okazało się przekleństwem. Mahpeyker Kösem nie podejrzewa, że za władzę, której tak pragnęła, przyjdzie jej zapłacić wysoką cenę.

Ostatnia część sagi miłosnej, która urzekła miliony czytelników na całym świecie. Gideon Cross. Pochłonął mnie całkowicie i nieodwracalnie. Poślubienie go było spełnieniem moich marzeń. Nie podejrzewałam jednak, że wytrwanie w małżeństwie będzie takie trudne. Miłość się zmienia. Nasza była schronieniem przed burzą i najgwałtowniejszą z nawałnic. Odsłoniliśmy przed sobą najgłębsze i najmroczniejsze sekrety. Gideon dał mi wszystko. Teraz ja muszę udowodnić, że potrafię być jego azylem. Ale tylko razem możemy stawić czoła tym, którzy próbują nas rozdzielić. Największa bitwa jeszcze przed nami. Walka o miłość uwolni nas… albo rozdzieli.

Wyobraź sobie swój idealny dzień. Taki, w którym nie ma ani pośpiechu, ani nudy, za to na wszystko jest czas. Na samą myśl o presji czasu, wydajności, kontroli i perfekcyjnej organizacji dostajemy zadyszki. Niektórzy radzą sobie z tym lepiej, inni gorzej, ale wobec trudności z brakiem czasu wszyscy jesteśmy równi. A zarazem każdy z nas jest inny. Bożena Kowalkowska nie proponuje więc uniwersalnych rozwiązań ani magicznych sztuczek, które pomogą wszystkim tak samo. Zebrała 27 historii osób borykających się z bardzo różnymi wyzwaniami – w pracy i w życiu prywatnym. Agatę przytłoczył nadmiar obowiązków domowych, Marcin stracił kontrolę nad wydawaniem pieniędzy, Dagny kieruje małym zespołem, ale nie umie nad nim zapanować. Autorka do każdej historii podchodzi indywidualnie, analizuje ją, a na koniec proponuje receptę: zestaw sprytnych pomysłów na przezwyciężenie impasu. Nie znajdziesz tu jednej recepty skrojonej idealnie dla ciebie. Ale na podstawie proponowanych wskazówek samodzielnie napiszesz własną. Bo jesteś jedyną osobą na świecie, która może naprawdę pomóc ci w zmienieniu tego, co chcesz zmienić. [lubimyczytać.pl]

Wszyscy lubimy i umiemy snuć narracje, ale jak pan opowiada to jest prawdziwe święto opowieści! - mówi prezes Tlołka do organisty Somnambulmeistra. Najnowsza powieść Jerzego Pilcha jest właśnie takim prawdziwym świętem opowieści – mądrej i rozbuchanej, snutej arcybogatym językiem, pełnej zaskakujących zdarzeń i smakowitych detali, pogrążonej w magicznej atmosferze, panoramicznej niczym „Sto lat samotności”, zaludnionej tyleż swojskimi, co dziwacznymi, osobliwie zabawnymi postaci, jakich pozazdrościłby Fellini z „Amarcordu”, a zarazem mówiącej o sprawach ważnych, najważniejszych, ostatecznych. Pilch przenosi nas w tuż postalinowskie czasy lat pięćdziesiątych, do Sigły, położonej - jakże by inaczej - na ukochanym przez autora luterskim Śląsku Cieszyńskim. Do miasteczka – ku powszechnemu zdumieniu – zjeżdża Jula Mrakówna ze swym katolickim narzeczonym. Kto ją przenocuje? Bo przecież nie wstrząśnięty ojciec, pastor Mrak! Co stało się z jej siostrą Olą, w tajemniczy sposób zaginioną? Żeby ją chociaż porwali esbecy, ale towarzysz Goniec zaprzecza! Czy miejsce jej pobytu wskaże Fryc Moitschek, który nawet jak nie był stuprocentowym cudotwórcą – miał dar? Kim jest mężczyzna w czarnym owerolu, który wszedł do willi świętej pamięci doktora Nieobadanego i nie wyszedł? Dawkując czytelnikom sekrety i - po części sensacyją - intrygę, Pilch zagląda zarówno do domów jak i do głów swych bohaterów, bywa tyleż czuły i delikatny, co pikantny i bezlitosny, dowodząc, że człowiek sam sobie zagraża, a jak człowiek sam sobie zagraża - nie ma gorzej…Z charakterystycznym „pilchowym” humorem snuje zwykłe-niezwykłe historie mieszkańców Sigły, a zewsząd słychać, ten co zawsze, głęboki i majestatyczny oddech kosmosu nad dachem. Ów „oddech” – pytania o sens życia, śmierci, wiary, Boga, miłości, cierpienia, o sens wielu demonów, które nasze historie opowiadają – unosi się nad całą powieścią, pełną niezapomnianych sytuacji, wysnuwanych często z pozornie nieznaczącego zdarzenia. Chichoczemy czytając jak pan Naczelnik usiłuje pocałować w rękę histerycznie niechetną temu starkę Zuzannę, jak ucztują i kłócą się nad trumną pana Wzmożka, której nie sposób wynieśc z domu, jak grają na grzebieniach i butelkach: Tango zatrata. Tango bakelit i tango szkło. Niepostrzeżenie, raz po raz, ten chichot zmienia się w charkot, śmiech więdnie nam w gardłach, także przy zaskakującym, niesamowitym zakończeniu powieści. Nie ma już tamtego świata. I naszego też kiedyś nie będzie. Nas nie będzie. Nie chcemy tego wiedzieć, choć każdy musi się wreszcie z tym zmierzyć. I Pilch swoją ważną, całkiem niewesołą książką–księgą w przejmujący sposób nam w tym pomaga. I jest tak, że wreszcie rozumiesz starych pisarzy, którzy pisali o niepojętej rozpaczy zostawienia wszystkiego. Pożegnaj sosnę na piaszczystym wzgórzu, pożegnaj smagłe ciało, pożegnaj hokej, pożegnaj sztruksową marynarkę – teraz rozumiesz; tysiąc razy lepiej było, jak się nie rozumiało. Żyjesz? Tak jest! Umieranie zaczęło się na dobre.

Tylko dla dorosłych.

Cykl "Dotyk Crossa" tworzą: cz. 1 pt.: "Dotyk Crossa", cz. 2. pt.: "Płomień Crossa", cz. 3 pt.: "Wyznanie Crossa", cz. 4 pt.: "Wybór Crossa".

Gideon nazywa mnie swoim aniołkiem, ale to przecież on jest cudem w moim życiu. Mój zraniony wojownik, gotów pokonać dręczące mnie demony, podczas gdy sam ucieka przed własnymi. Przyrzeczenie, które sobie złożyliśmy, powinno nas połączyć mocniej niż więzy cielesne, lecz otworzyło stare rany, odsłoniło ból i niepewność. Obudziło naszych zaciekłych wrogów. Czułam, że Gideon mi się wymyka, a moje najskrytsze lęki stają się rzeczywistością. Nie jestem pewna, czy sprostam wymaganiom tej miłości. W radość naszego życia wtargnął mrok przeszłości Gideona, zagrażając wszystkiemu, na co tak ciężko pracowaliśmy. Musieliśmy dokonać trudnego wyboru: pomiędzy bezpiecznym życiem, jakie wiedliśmy, nie będąc razem, a walką o przyszłość, która nagle zaczęła się jawić jako niemożliwe do spełnienia marzenie… [lubimyczytac.pl]

Jednym z największych wyzwań w każdym miejscu pracy jest radzenie sobie z "tymi innymi". Czyli osobami, które od pierwszej minuty spotkania przy ekspresie do kawy zaczynają działać ci na nerwy. I nieważne, czy pracujesz w kameralnym zespole, czy w wielkiej korporacji, czy jesteś prezesem czy kurierem, twoi współpracownicy potrafią zepsuć smak każdego sukcesu - jak kwaśne mleko w kawie. Per Henrik Stenstrom na co dzień prowadzi wykłady na temat życia w pracy. Zauważył bowiem, że w środowisku pracy przyjmujemy różne role, tak jak w życiu. Na podstawie wieloletnich obserwacji udało mu się stworzyć klasyfikację szczególnie irytujących pracowników, których podzielił na siedem kategorii: od Gwiazdy po Pasażera na gapę. Dokonuje analizy tych typów osobowości i doradza, w jaki sposób można ich spacyfikować, aby współpraca była owocna, a pierwsza poranna kawa stała się przyjemnym biurowym rytuałem.